LEKCJA aka GODZINA LEKCYJNA – elementarna jednostka edukacji młodzieży w systemie kształcenia, trwająca 45 minut (podobno z uwagi na ograniczone możliwości percepcji). W opisywanych czasach plan lekcji zawierał w porywach nawet powyżej 40 wzmiankowanych jednostek w 6-dniowym tygodniu edukacyjnym. Wolna sobota była podówczas absolutną abstrakcją. Średnio rozgarnięty uczeń znakomicie orientował się, na których lekcjach „opłaca” się być.

LEKTURY – kanon wybitnych dzieł literackich, stanowiący jedno z większych utrapień dla młodzieży. Perły literatury rodzimej i światowej do obowiązkowego przeczytania. Pośród polonistek prym w egzekwowaniu owego obowiązku dzierżyła KOPCIA. Delikwent, który usiłował się od tego wykręcić, zostawał niezwłocznie wytropiony, trafiony i zatopiony.

LUFA - jedno z pejoratywnych slangowych (patrz: SLANG) określeń oceny niedostatecznej (w czterostopniowej skali 2-5) (patrz: BOMBA, GOL, ŁABĘDŹ, PAŁA, WIKTORIA).

ŁĄBĘDŹ - jedno z pejoratywnych slangowych (patrz: SLANG) określeń oceny niedostatecznej (w czterostopniowej skali 2-5) (patrz: BOMBA, GOL, LUFA, PAŁA, WIKTORIA).

ŁAWKA – mebel stanowiący obowiązkowe wyposażenie KLASY, składający się z poziomego blatu, półki pod blatem i czterech nóg (drewnianych lub metalowych). Wyróżniano dwie zasadnicze funkcje ławki:
- standardową – rozmieszczenie pomocy naukowych typu ZESZYT, ewentualnie podręcznik, tudzież przyborów do pisania i rysowania (długopis, ołówek, linijka, ekierka etc); pokrywanie zeszytu znakami graficznymi bądź rysunkami, odczytywanie treści zawartej w podręcznikach
- ponadstandardową – rozwijanie umysłu, wyrabianie refleksu i zdolności manualnych młodzieży podczas uprawiania rozmaitych gier (CYMBERGAJ, tenis ławkowy, BRYDŻ).

MAGNETOFON – nadzwyczaj użyteczne urządzenie, służące do nagrywania i odtwarzania muzyki. Niezwykle wysoko ceniony przez młodzież, niezastąpiony przy organizowaniu wszelkich wieczorków tańcujących systemu DYSKOTEKA. Występował w dwóch odmianach: szpulowej (w owych czasach wyżej cenionej, umożliwiającej odtwarzanie z wyższą jakością, w szczególności rodzina ZK 120-145) oraz praktyczniejszej, kasetowej (MK 122 i 125). Jakość nagrywanej muzyki (z racji nagrywania z analogowego radia lub gramofonu, a także z uwagi na liczne przegrywanie) mieściła się w dolnej strefie stanów średnich, ale był to tzw. pryszcz na zdrowych czterech literach klasy robotniczej. Obecnie (w szczególności magnetofony szpulowe) do podziwiania w muzeach, rezerwatach i wśród nielicznych już dinozaurów epoki.

MASEWICZ, PAUL – wiekopomne, aczkolwiek średniostrawne, kompendium wiedzy z zakresu podstaw elektrotechniki. Używane przez ERYKĘ do zapewnienia sobie względnego spokoju w klasie w sytuacjach, kiedy miała do wykonania bardzo ważne dla siebie obliczenia. Poza tym w zasadzie bezużyteczne.

MATMA – główny niezawodowy przedmiot, wykładany przez całe pięć lat edukacji i stanowiący na dodatek podstawowy zgryz dla tych, którzy wybierali się na studia. Wziąwszy pod uwagę fakt, że w klasach ogólnych liceów matmy były cztery godziny tygodniowo (w klasach mat-fiz. – 6), nasze dwie godzinki wyglądały przy tym jak Małysz przy Pudzianie.

NALOT – perfidny zwyczaj tępienia młodocianych wspieraczy monopolu tytoniowego przez niektórych przedstawicieli GRONA. Rozróżniano dwie odmiany nalotów:
- klasowy – polegający na wtargnięciu do klasy tuż przed dzwonkiem na przerwę i rewizji dobytku uczniowskiego, w poszukiwaniu (z reguły zakonspirowanych) wyrobów rzeczonego monopolu. W przypadku wytropienia i ujawnienia tychże, były one bezwzględnie konfiskowane i (o zgrozo!) niszczone, a właściciel miał stosowne „kredki”. W nalotach klasowych zasłużone przodownictwo dzierżył JASIU
- ubikacyjny – polegający na nagłym wpadaniu do ubikacji podczas przerw i nakrywaniu wzmiankowanych wyżej delikwentów na gorącym uczynku. Podobnie jak w wersji klasowej, dowody przestępstwa ulegały konfiskacie. W tej wersji nalotów długoletnim liderem był także JASIU, a następnie wyjątkowo dokuczliwy DZIKI.

OBÓZ – wyjazdowa zorganizowana forma spędzania wolnego czasu przez młodzież podczas wakacji letnich. Z reguły dla tzw. członków zrzeszonych w ZHP. Występował w dwóch odmianach: stacjonarnej i wędrownej. Wg innej klasyfikacji obozy dzielono na lądowe i wodniackie. W tej pierwszej klasą dla siebie był JASIU, w drugiej prym dzierżył RUMCAJS. Niezależnie od formy obóz był znakomitym sposobem łączenia przyjemnego z pożytecznym. W nielicznych rezerwatach żyją jeszcze dinozaury będące uczestnikami wzmiankowanych obozów.

OKRES – część składowa roku szkolnego, skutkująca wystawianiem ocen cząstkowych. Okres zawsze kończył się lokalnym trzęsieniem ziemi, zwanym WYWIADÓWKĄ, wpływającą stresogennie na wrażliwy system nerwowy młodocianych. W dawnych, dobrych czasach funkcjonowały cztery okresy, które stopniowo redukowano do trzech, a następnie do dwóch, nazwanych szumnie semestrami.