Chińska nazwa miasta Beijing oznacza dosłownie „Północne miasto główne”. Z obszarem 16.808 km² odpowiada swoją powierzchnią Turyngii, z czego na centrum miasta przypada 1.370 km².
Liczba mieszkańców miasta Pekin, do którego należą też rozległe obszary wiejskie, wynosi 21,7 mln (stan z roku 2015). Do tego dochodzą nielegalni mieszkańcy, którzy nie są ujęci w oficjalnych statystykach. Pekin należy do najdroższych miast świata, ale też do najbardziej zanieczyszczonych.

Na początku nowego tysiąclecia i w związku z Olimpiadą w roku 2008 podjęto szereg wielkich projektów w celu ograniczenia zanieczyszczenia powietrza, zamknięto więc szereg zakładów, których nie można było zmodernizować oraz zazieleniono wolne jeszcze tereny.
Problemem jest ogromny ruch samochodowy, choć już od roku 2008 samochody muszą spełniać europejski  IV-Standard. Autobusy z napędem dieslowskim zostały wymienione na busy napędzane gazem ziemnym lub busy elektryczne. Kupno samochodów osobowych z napędem elektrycznym jest premiowane w wysokości 15 tys. Euro, a poza tym rejestracja odbywa się poza kolejnością (limit wynosi tylko 10 tys. dziennie).
W celu polepszenia czystości powietrza zamknięto wszystkie elektrownie na węgiel i zastąpiono je elektrowniami gazowymi. Mimo to problem zanieczyszczenia powietrza pozostaje dalej.
Na ulicach uderza w oczy niesamowita czystość. Do tej pory sądziłem, że najczyściej jest w Szwajcarii, a potem w Niemczech. Tutaj na chodnikach, co jakieś 500 metrów „patrolują” wyposażeni w szufelki i miotełki ludzie, którzy natychmiast sprzątają każdy pojawiający się na chodniku niedopałek papierosa lub kawałek papieru. W mieście królują wysokościowce, często o ciekawej bardzo architekturze. Warto więc wybrać się samochodem na wycieczkę po Pekinie.


                                                                    Czasem zadziwia futurystyczna architektura









                                                                        Czasami 6 pasów jezdni, to też jest za mało

W centralnej części Pekinu zachowano jedną dzielnicę z niską zabudową z lat 50-tych (a może też wcześniejszych) ubiegłego wieku - jak sądzę, głównie dla zwiedzających turystów i młodzieży. W wąskich uliczkach można więc zobaczyć stragany, targowiska i małe sklepiki. Wygląda ogólnie bardzo ubogo. Pozory mylą jednak. Dawne parcele wykupili milionerzy i dygnitarze partyjno-rządowi, którzy na miejscu dawnych domostw i zabudowań gospodarczych wybudowali wspaniałe wille i stworzyli oazy zieleni w centrum stolicy. Otaczają je wysokie mury, jak też dawniej bywało, ale na zewnątrz nie zmieniono nic. W wąskich uliczkach łatwo można się pogubić i dlatego zwiedzając tą dzielnicę lepiej już wziąć rowerową rikszę.

                                                                                     Rikszą po starym Pekinie




                                                                        Brama wejściowa jednego z nowobogackich


                                                                                                      CDN