Mój taras - miejsce dla mnie szczególne. Kiedyś nie wiedziałem jak traktować ten kawał ziemi, na którą przywędrowałem. JA -syn ziemi śląskiej- spojrzałem w niebo, które było tak samo niebieskie, jak u nas, tylko otoczenie nie to. Zacznę od tego, że w starej miejskiej dzielnicy pełnej tradycji, po roku pobytu w Niemczech otrzymałem mieszkanie socjalne. Niesamowicie tanie, ładne i funkcjonalne. Naprawdę byłem usatysfakcjonowany lokalem mego pierwszego zamieszkania na obcej ziemi. A raczej drugiego, bo pierwszy rok mieszkałem w innym. Tutaj zostałem do dziś, bo o lepsze trudno. Blisko wszędzie - do urzędu, nawet do sądu, apteki i wielu sklepów. Chyba po dziesięciu latach zamieszkania wybudowano wspaniały basen na świeżym powietrzu i kryty blisko mego domu, gdzie możesz korzystać z wszelkich zabiegów terapii wodnej. Więc czego mi jeszcze trzeba? Tak, jestem zadowolony z miejsca zamieszkania, tym bardziej, że przy mej spokojnej ulicy codziennie rano widzisz roześmiane twarze dzieci łobuzujących, podążających do pobliskiego zespołu szkół. By było śmieszniej, to posterunek policji też mam za rogiem ulicy.

Wprowadzałem się do nowo wybudowanego domu, więc był on tak nowy jak ja, w tym odległym od mej śląskiej ziemi mieście. Chociaż muszę powiedzieć, że to mój dziadek, ojciec mamy u schyłku dziewiętnastego wieku terminował u majstra w tutejszej hucie Thyssen, nim zawitał na śląską ziemię, by kontynuować pracę w jednej z hut.

Nie, o tarasie nie zapomniałem, bo to miejsce, które lubię, chętnie na nim przebywam i wpatruję się w bujną przyrodę, zieleń oraz dywany kwiatów, w moim i sąsiadów ogrodzie. To właśnie mój ogród przylega do podwórka z trawiastym placem zabaw z piaskownicą dla dzieci należących do naszego domu.
Więc często, nawet wcześnie rano, przy porannej kawce siadam na moim tarasie. Przez te trzydzieści lat z hakiem obserwowałem jak bawiły się w piaskownicy dzieci sąsiadów, a potem ich dzieci, jak wysoko wystrzeliły do góry drzewa, by z małych sadzonek stać się dorodnymi, potężnymi drzewami, które przyciągnęły na nasz teren mnóstwo ptaków. To o wczesnym poranku nieraz budzi mnie przepiękny śpiew ptaków, które nawet w moim ogrodzie na drzewie zawiły gniazdo.
Poranna kawa skłania by rozmyślać, przemyśleć i obserwować.
Słysząc teraz o trudnościach mieszkaniowych zastanawiam się dlaczego rząd polski nie wprowadzi budowy mieszkań socjalnych, oprócz czynszowych, które wynajmujesz od prywatnego właściciela.
Dom w którym mieszkam, też wybudował prywatny właściciel (architekt), otrzymując dopłaty od miasta, by tanio wynajmować mieszkania socjalne. Oczywiście po 15 latach mieszkanie to straciło status socjalnego, ale czynsze i tak drastycznie nie wzrosły.

Ale w tym właśnie wrześniowym czasie, przypomina mi się jak codziennie rano o godzinie siódmej trzydzieści przelatywały nad moją głową w 2003 roku samoloty bojowe. Angielskie, które podążały na wojnę. Codziennie! Mogłeś według nich nastawić zegarek. A potem po południu wracały. Prawdopodobnie kierowały się do bazy na Cyprze, bo przecież bez lądowania nie przeleciałyby takiej odległości.
I wojna w Zatoce Perskiej – konflikt zbrojny zapoczątkowany 2 sierpnia 1990 roku najazdem Iraku na Kuwejt, zakończony wyzwoleniem Kuwejtu przez międzynarodową koalicję wiosną 1991 roku, w ramach operacji wojskowej Pustynna Burza.
A potem ciągłe konflikty w tym rejonie. Przecież tak naprawdę, to bili się o płynne złoto, czyli ropę naftową. Prawie cztery tygodnie po atakach w Nowym Jorku i Waszyngtonie, USA i Wielka Brytania rozpoczęły „Operację Trwała Wolność” przeciwko reżimowi talibów w Afganistanie. Kilka miast zostało zaatakowanych z powietrza. Prezydent USA George W. Bush powiedział wkrótce po rozpoczęciu strajków wojskowych, że kilka tygodni temu wysunął kilka żądań do przywódców talibów. Żadnego z nich nie spełnili. Teraz Talibowie powinni ponieść konsekwencje.
Kilka minut po ataku USA na cele w Afganistanie, stacja telewizyjna „El Jasira” emiratu Zatoki Kataru pokazała nagranie wideo z przemówieniem Osamy bin Ladena, w którym bin Laden wzywał do świętej wojny przeciwko Żydom i chrześcijanom. Po atakach amerykańskie samoloty transportowe zrzuciły na Afganistan około 35 000 racji żywnościowych. W następnych dniach i tygodniach amerykańskie lotnictwo przeprowadziło kolejne fale ataków na rzekome bazy milicji tallińskich i Osamę bin Ladena, poszukiwanego jako przywódcę terrorystycznego. Cele obejmowały pozycje obrony powietrznej, systemy radarowe i centra dowodzenia talibów.
Pod koniec października sekretarz obrony USA Donald Rumsfeld, jako pierwszy członek rządu potwierdził, że żołnierze amerykańscy są teraz również na afgańskiej ziemi.

A piszę o tym, bo 11 września przypada 20 rocznica sławnego ataku terrorystycznego. Tego dnia, wynajętym samochodem zwiedzałem Majorkę i kiedy wróciłem do hotelu na kolację, dowiedziałem się z telewizji o tym zamachu. Wstrząsające widoki.

Dwa wieżowce, dym, chaos. Nikt nie będzie mógł zapomnieć zdjęć, które zostaną wyemitowane na całym świecie 11 września 2001 roku. Boeing 767 wleci jak pocisk w północną 411-metrową wieżę World Trade Center w Nowym Jorku i eksploduje, 18 minut później inny Boeing 767 uderza w południową wieżę.
Horror jeszcze się nie skończył: nieco później, kolejny porwany samolot rozbija się o centrum amerykańskiej obrony, Pentagon w Waszyngtonie. W gruzach ginie 125 osób. Czwarty porwany samolot rozbija się w pobliżu Pittsburgha, prawdopodobnie celując w Biały Dom. Tego dnia umiera około 3000 osób.

Prezydent USA Joe Biden nakazał Departamentowi Sprawiedliwości USA i innym urzędom przejrzeć i udostępnić dokumenty ze śledztwa FBI w sprawie ataków z 11 września 2001 roku. Odpowiednie dokumenty mają zostać udostępnione w ciągu najbliższych sześciu miesięcy.

Siedząc na moim tarasie, zastanawiam się, po co te wojny, myślę, że dobrze, iż Amerykanie wycofali wojska z Afganistanu.
Bo na siłę nikogo nie uszczęśliwisz, tym bardziej gdy węszysz interesy.

Przeżyłem moje całe dotychczasowe dni od urodzenia bez wojny. Oby tak dalej było, bo ten świat jest jednak bardzo skonfliktowany.